Rebbeim

• “We are day‐laborers”… the entire Avodah is to develop students who will be solidly grounded, with their hearts and minds dedicated to [Hashem’s] inner intent — it is not enough to study Nigleh, and to cherish holiness by observing Mitzvos, there must also be Divine service within the heart. (Hayom Yom 29 Tevet)
• In order to bring this self‑sacrificing love of Torah study and of Mitzvos, accompanied by the “service of the heart” and love of fellow Jews, to a broader spectrum of people, my revered father founded the Tomchei Tmimim Yeshivah in Lubavitch. From that institution, light will spread to Jewish people everywhere, by means of the self‑sacrifice of its students and alumni, the Tmimim. (Sefer Hasichos 5704, p.169)
• My father stated that he did not establish Tomchei Tmimim to augment Torah study. Torah study was not lacking among Jews. There were Yeshivas. Tomchei Tmimim was created so that those that learn Torah should be Mentchen.
   (Sefer Hasichos 5686 p.99)
• Chassidim did not seek out and accept only students who are already blessed with well‑developed minds and sensibilities. The key requirement has always been that students be Baalei Avodah. (Likkutei Dibburim 4, p.713:b)
• The Lubavitch Yeshivah Tomchei Tmimim was founded on the… principles: Truth; Love; Loyalty; Devotion… The Love that existed between the students was remarkable; the loyalty and devotion between the students and administration was to the fullest extent. Only this type of conduct could produce… such students as Tomchei Tmimim produced. (Sefer Hasichos 5694, p.363)
• Pnimyus is the ultimate intent and foundation upon which everything stands. The student’s true desire is for the fulfilment of Mitzvos and Learning Torah to be with a Chayos Pnimi.
   (Igros Kodesh Rashab, vol.1, p.255)
• Every person has their specific Avodah… it must be true, without fooling themselves or others. Then it will bring them salvation. Their Avodah must constantly be with a full true heart.
   (Igros Kodesh Rashab, vol.1, p.256)
• Their Avodah should be internalized so that it affects a Bittul, a complete subjugation to Elokus, bringing about a submission of their materialistic instincts and natural character traits. (Igros Kodesh Rashab, vol.1, p.256)
• A Chassid is one who goes beyond the letter of the law. Meaning, he does not do things for his personal benefit, he does them to bring Elokus into the world. (Hemshech 5672 vol.II, p.773)
• The American born Chassidim have great, sublime qualities. However, they “think” that America is different. (Sefer Hasichos 5706, p.53)
• Mussar teaches one how not to eat; Chassidus teaches one what to eat and how to eat.
   (Sefer Hasichos 5700 p.152)

• In the Alter Rebbe’s time, there was a saying common among his Chassidim: “The piece of bread that I have is yours just as much as it is mine.” And they would say “yours” before “mine.” (Hayom Yom 15 Iyar)
• My father gave directives about how to educate and guide these young men so that they should be willing to sacrifice themselves for the sake of Torah, Mitzvos and Ahavas Yisrael… “We have a Yeshivah which will give expression to the Baal Shem Tov’s path of self‑sacrifice – as expounded by the Alter Rebbe and all the Rebbes of Chabad – for the knowledge of G‑dliness and for the love of a fellow Jew.” (Sefer Hasichos 5701, p.161)

From the introduction from the Frierdiker Rebbe
to Kuntres Eitz Hachaim and Kuntres Ho‑Avodah

… Some mistakenly feel that in order to draw the youth nearer to Torah and Mitzvos, we must shower them with praise and refrain from harsh words, warnings and demands. The reverse is true; one hearing these words perceives that they are contrived, and this false approach will not draw them nearer to our Torah, the Torah of truth, and the commandments of the true G‑d.

A time will come when the young generation will cry out to its leaders, especially to the school administrations:

• Why did you not compel us to follow the correct path?
• Why didn’t you tell us the entire truth – the truth of the Living Torah?
• Why didn’t you show us the way of life as it applies to our daily lives, and tell us: How to pray daily before Hashem. How to study His Torah… With awe, with fear… How to fulfill His commandments… With joy and a glad heart.

What will we say and how will we justify ourselves on that day?

Yeshivah administrations must organize our work, especially the curriculum of our schools and rules of conduct, so that the Yeshivas will not simply be places where they learn dryly, how to be a scholar, a rabbi, a teacher, etc. Rather it should be a place of education, where a student learns and experiences how to be a complete Jew, in Body (Mitzvos), Spirit (Prayer), and Torah – so that all who see him recognize in him the connection of the three aspects: the Jew, the Torah, and the Holy One Above…Previous Rebbe’s Signature

From the REBBE – Parshas Ki Sisa, 5740

(the Rebbe discusses this introductory letter from the frierdiker rebbe, and emphasizes its relevance)

Not as those who mistakenly say… that the Avodah of Davening – was relevant to the time that the Kuntres Hatfilah was written, and 9‑10 years later, when Kuntres Ho‑Avodah was written, or at most to the period of the Rebbe Rashab. In our time however, it is entirely irrelevant.

Anyone who says this is simply ignoring the fact that the one who published the Kuntres Ho‑Avodah and Kuntres Hatfilah, with his introduction… was my father in law, the Rebbe…

…. There are those that say that since I haven’t written tens of lettersand made an uproar about Davening at Farbrengens… that proves that it is unimportant.

But there are in fact tens of letters and many Farbrengens from the Rebbe, my father in law, where he does make an uproar about Davening, and likewise with the Rebbe Rashab – so what is your excuse that you are not doing anything about your Avodas Hatfilah?! …This is not the place to negate such foolishness and silliness. (Sichos Kodesh 5740-2, pp. 387 & 395)

אנן פועלי דיממא אנן. יום הוא אור, עבודתנו היא עבודת האור, מאכען ליכטיג די וועלט באור תורה. ומלבד כי צריכים לעמוד במעמד ומצב טוב בעז”ה [בעזרת ה’] בעצמו – אליין דארף מען זיין ווי עס דארף צו זיין – הנה כל העבודה היא לזכות להעמיד תלמידים גרונטיקע מענשען, אשר יהיו מסורים בלבם ודעתם אל הכוונה הפנימית. שאינו מספיק למוד תורה הנגלית וחבוב הקודש בשמירת המצות, כי אם צריכים גם עבודה שבלב. (היום יום – כ”ט טבת)

בכדי צו בריינגען אָט דעם מסירת נפש אויף חיבת לימוד התורה וקיום המצות דורך עבודה שבלב און אהבת ישראל אין אַ ברייטערען, כלליות’דיגען פאַרנעהם, האָט הוד כ”ק אאמו”ר הרה”ק זצוקללה”ה נבג”ם זי”ע מייסד געווען די ישיבה תומכי תמימים אין ליובאַוויטש, וואָס ממנה יצא אורה לישראל בכל מקומות מושבותיהם, דורך דעם מסירת-נפש פון די תלמידי ישיבת תומכי תמימים, ה’ עליהם יחיו. (ספר השיחות תש”ד, ע’ 169)

דער טאטע האט געזאגט אז ער האט ניט געמאכט תומכי תמימים אויף מגדיל זיין לימוד התורה, תורה האט ניט געפעלט בא אידן, עס איז געווען ישיבות. תומכי תמימים האט מען געמאכט אז די וואס לערנען תורה זאלן זיין אנשים. (ספר השיחות תרפ”ו ע’ 99)

בּאַ חסידים האָט מען ניט געזוּכט קיין בעלי כשרונות . . . מען האָט ניט געשטעלט קיין תנאים מוגבלים פוּן גוּטע חושים דוקא אוּן גוּטע קעפּ, דער עיקר איז גיווען אַז מען זאָל זיין אַ בעל עבודה. (לקוטי דיבורים ח”ד ע’ תשיג:ב) אויף פיר יסודות איז די ישיבה תומכי תמימים אין ליוּבּאַוויטש געבּויט געווען: אמת, אהבה, געטרייקייט, איבּערגעגעבּענקייט. דער תלמיד הישיבה האָט זיך גערעכענט ווי אַ קינד.  די אהבה פוּן די תלמידים איינער צוּם אַנדערן איז געווען צוּ בּעוואוּנדערן, די געטרייקייט אוּן איבּערגעגעבּענקייט פוּן די תלמידים צוּ די פירער אוּן פוּן די פירער צוּ די תלמידים איז געווען אין פולען זין פוּן וואָרט, אוּן נאָר אַזאַ הנהגה האָט געקענט געבען ב”ה אַזעלכע תלמידים ווי די וועלכע די ישיבה תומכי תמימים האָט ב”ה אָן אַ עין הרע אַרויסגעגעבּען — יברכם השם. (ספר השיחות תרצ”ד ע’ 363)

ובקיום מ”ע ולימוד התורה יחפוץ לבם באמת ויהי׳ להם חיות פנימי בזה. ובד״כ אם הוא אצלם עסק עיקרי אם נראה בהם איזה דבר טוב במדותיהם ובהנהגתם בעניניהם ובעבודה בתפילה אם יש בזה פנימיות אשר זהו תכלית הכוונה והיסוד המעמיד ומקיים הכל. (אגרות-קודש אדמו”ר הרש”ב, ח”א ע׳ רנ״ו. רנז)

כ״א כל דבר ודבר זאל זיין מיט אן אמת פון הארצין… נאר אין דעם אופן העבודה שלפי ערכו זאל זיין ניט גינארט כ״אּ באמת בהרגש פנימי שיפעול ישועות בנפשם בעזה״י. (אגרות-קודש אדמו”ר הרש”ב, ח”א ע׳ רנ״ו. רנ״ח)

שעבודתם … תהי׳ פנימיית מורגשת בנפשם שיהי׳ איזה ביטול בל״א עפעס א אוועק לייג צוא אלקות ושיפעול על הכנעת טבעם החומרי בכלל והכנעת מדות הטבעיים (אגרות-קודש אדמו”ר הרש”ב, ח”א ע׳ רנ״ו. רנ״ח)

חסיד הוא העושה לפנים משורת הדין, והיינו, שאין כוונתו בשביל עצמו, שמבקש שיומשך ענין הנוגע אליו שחסר לו. ש(תער”ב ח”ב ע’ תשעג)

די היגע געבּאָרענע האָבן מעלות נשגבות, מעלות נפלאות, נאָר זיי מיינען אַז אַמעריקע איז אַנדערש. .(ספר השיחות תש”ו ע’ 53)

מוסר לערנט ווי ניט עסן, חסידות לערנט וואס צו עסן. (ספר השיחות ת”ש ע’ 152)

בימי רבינו הזקן הי’ שגור בפי החסידים הפתגם: דער שטיקעל ברויט וואס איך האב, איז ער דיינער ווי מיינער. והיו מקדימים מלת “דיינער” – דיינער ווי מיינער .  (היום יום – ט״ו אייר)

… האָט דער פאָטער מודיע געווען אַז ער גייט גרינדען אַ ישיבה, … און גיט אים אַ געוויסען סדר הדרכה, מחנך און מדריך זיין זיי פאַר מסירות נפש אידען אויף תורה, מצות און אהבת ישראל…

היינט האָבען מיר אַ ישיבה, וואו עס וועט זיך בעזה”י אויסדריקען דעם בעל שם טוב’ס מסירות נפש שיטה, לויט ווי דער אַלטער רבי און די אַלע רביים נשיאי חב”ד ערקלערען, אויף ידיעת אלקות און אהבת ישראל. (ספר השיחות תש”א ע’ 161)

מהקדמת כ״ק אדמו״ר מוהריי״צ לקונטרס עץ החיים וקונטרס העבודה

יש שמטעים את עצמם לאמר: בכדי לקרב את הנוער לתורה ומצוה, עלינו להרבות עליו בתהלות ותשבחות ולהזהר מדברי מוסר אזהרות ותביעות. אבל האמת כי נהפוך הוא. השומע מרגיש כי מדברים אליו בשפתי חלקות ודברי חנופה, ולא בדרך השקר זו יקרבו אותם לתורתנו תורת אמת ומצות ד׳ אלקים אמת, ימים יבואו ודור הצעיר יבוא בתביעה נפשיית אך כל מנהיגיו ובפרט אל מנהלי הישיבות וראשיהם, לאמר:

מפני מה לא הוכחתם אותנו על דרכנו

מפני מה לא אמרתם לנו את האמת, אמתה של תורת אלקים חיים, במילואה

מפני מה לא הוריתם לנו את דרך החיים בחיים היום יומים, לאמר

איך עלינו להתפלל בכל יום לפני אבינו מלך מלכי המלכים הקב”ה באימה ביראה ברתת ובזיעה

איך עלינו ללמוד את תורתו, וכמצווה עלינו

איך עלינו לקיים מצותיו, וכמצווה עלינו “בשמחה ובטוב

לבב” אשר עבודה גדולה היא

ומה נאמר ובמה נצטדק ביום ההוא

עלינו כולנו, ועל הנהלות הישיבות ביחוד, לסדר את עבודתנו ובפרט להתאים את תכנית לימודי הישיבות והנהגותיהם, באופן שיהיו הישיבות לא רק מקום שם מלמדים מלאכה נקי’ איך להיות למדן, רב, ר”מ וכיו”ב, אלא שתהי הישיבה בית חינוך אשר שם מחנכים את התלמיד להיות יהודי שלם בגופו (מצות) בנשמתו (תפלה) ובתורתו, וכל רואיו יכירו אשר בו נתקשרו כל התלת דרגין,  “ישראל אורייתא קוב״ה, וכולהון גליא וסתים” …

הדו”ש ומברכם

יוסף יצחק

משיחת כ״ק אדמו״ר נשיא דורנו – שבת כי תשא ה”תש”מ

ולא כדעת הטועים וואס זאגן אז אזוי ווי כ”ק מו”ח אדמו”ר האט געמאנט אז מ’זאל לערנען תורה, אן האט געמאנט הפצת המעיינות אין האט געמאנט אז מ’זאל טאן מיטן זולת, און אז מ’דארף האבן אהבת ישראל, וואס אהבת ישראל איז איין זאך מיט ואהבת את ה’ אלקיך דערפאר דארף מען טאן נאר אין די ענינים מיט מס”נ; ;

אבער בנוגע צו דעם ענין התפלה, און עבודת התפלה – איז דאס שייך צו דעם זמן ווען מ’האט געשריבן דעם קונטרס התפלה, און 9-10 יאר שפעטער דעם קונטרס העבודה, אדער עכ”פ אין דעם זמן פון יענעם נשיא; אבער בזמננו איז דער גאנצער ענין ניט שייך!

וואס די וואס זאגן אזוי מאכן זיך ניט וויסנדיק אז דער וואס האט אפגעדרוקט דעם קונטרס התפלה און קונטרס העבודה מיט  דער הקדמה און חילוק הפרקים און קיצורים, מיט די ריבוי מכתבים – איז געווען כ”ק מו”ח אדמו”ר!…

וואס דאס איז ע”ד ווי גערעדט פריער בנוגע צו דעם ענין התפלה: עס זיינען דא אזוינע וואס זאגן אז וויבאלד מ’האט ניט געשריבן צענדליקער בריוו און ניט געשטורעמ’ט בא פארבריינגענישן וועגן דעם ענין התפלה, אזוי ווי מ’טוט דאס בנוגע צו די מבצעים – איז א ראי’ אז מ’דארף ניט טאן אין דעם ענין התפלה!!

איי עס זיינען דאך דא צענדליקער בריוו און כמה פארבריינגענישן פון כ”ק מו”ח אדמו”ר וואו ער שטורעמ’ט וועגן דעם ענין התפלה, ועד”ז בא דעם רבי’ן נ”ע – איז וואס איז דער תירוץ אויף דעם פארוואס דו טוסט ניט אין עבודת התפלה?!

 וואס דא איז ניט דער ארט צו שולל זיין אזעלכע שטותים און טפשות, ובפרט אז מ’געפינט זיך אין א מקום קדוש, ובמכ”ש וק”ו פון דעם וואס ועגן אזעלכע ענינים דארף מען ניט רעדן אפילו אין רה”ר.

(שיחות קודש תש”מ, ח”ב ע’ 387, ע’ 395)